Boektopia 2023
In de aanloop naar Boektopia 2023 werden de bezoekers van Bibliotheek Kortrijk uitgenodigd om verzen aan te leveren, geïnspireerd door het werk van Nele Lycke (Studio Nilo). Aan de hand van die verzen schreef Alice een gedicht en bracht dat tijdens de feestelijke openingsshow van Boektopia 2023.
Mag ik jouw vrijheid zijn?
Wees welkom.
Dit is het begin van het begin.
Wroet tussen mijn wortels door, struikelen wordt aangeraden,
liefst in het konijnenhol.
Zorg dat je net niet verdrinkt,
geef die golven de sporen,
laat je meevoeren
en tracht niet te verkruimelen voor je aanspoelt.
Haast je, ik heb de deur op een kier gelaten.
Hoest, verspil geen tijd met rillen,
trek jezelf omhoog aan mijn oevers, de tredes op
en voorbij mijn neer te halen drempels.
Wat je hier vindt, hangt van jou af.
Wacht!
Voor je verdergaat,
geef ik je mee,
geen waarschuwing,
slechts een wenk, een oppering:
Eet geen appels die je niet toebehoren.
Ga niet op zoek naar de bron van onstoffelijk gefluister.
Laat je niet lokken door de honingraat.
Voor je het weet, zit je klem
en ondanks je verbolgen gebries
stik je in die zoete spijs
in de appel
in het duister.
Maar,
maak je geen zorgen.
Ik naai je botten aan elkaar,
los je moord op
en vraag je om de volgende keer
beter op te letten.
Vrees niet.
Wreedheid heerst,
maar niet alleen.
Als jij dat wenst,
daalt de stilte hier als verse sneeuw,
verse hoop,
is de lucht een trillende veer,
kruipt wakkig zonlicht door mijn glazen deur, stuitert op de bladeren,
zit de poes te spinnen
en regent het elke ochtend pepernoten.
Als jij dat wenst,
kan ik jouw mirage zijn,
jouw afgestompte vader,
de takken in jouw hoofd,
jouw ‘niets is voor altijd’,
jouw stad achter de einder.
Ik kan met je meelopen langs de wegen,
over je waken, tot jou bidden,
en wanneer je aandacht wijkt,
bijt ik naar je hielen,
want soms heb jij dat nodig
om je voeten van de grond te tillen.
Ik ben je groene heuvel,
jouw winterrantsoen,
de wasem op het badkamerraam,
je weloverwogen onwetendheid.
Ik kan je zingend arresteren, procesloos veroordelen,
onder honderd schitterende zonnen,
voor jou glinsteren, met jou branden.
Ik kan je meevoeren op de listen van mijn waarheid,
je vangen, laten meevaren.
Ik kan de raaf zijn die je toespreekt,
nooit meer,
nooit meer,
nooit meer,
wanneer juist die woorden
ontsnappen aan de zwaartekracht.
Nooit meer,
nooit meer,
nooit meer.
Ik kan,
als jij wenst,
kan ik.
© Alice Boudry